Soms kijken we weg en doen we niks, omdat we niet weten hoe we constructief kunnen handelen, we gaan uit contact en geven het op. Dat bedoel ik met ‘afwezig zijn’. Dat is iets anders dan doelbewust loslaten omdat we het vertrouwen hebben dat kinderen hun eigen weg vinden en ze van hun worsteling leren. Worstelen is oké; laten verzuipen niet. Je wilt ze niet laten worstelen met dingen die te groot voor ze zijn. Als ze klem zitten in een (school)systeem dat niet past, is hun invloed niet altijd groot genoeg om dingen constructief te beïnvloeden. De één vindt z’n weg, de ander verzuipt als hij geen ondersteuning krijgt om dingen beter passend te maken.
Soms is wel degelijk steun nodig om het onderwijs aan te passen, maar komen ouders niet in actie omdat ze niet de ‘pushende ouder’ willen zijn. Merk op of hij zijn weg vindt of vastdraait. Bekijk de profielen van Betts & Neihart om te herkennen of hij vastdraait en welke steun nodig is.
Als kinderen hun schoolwerk niet op orde hebben, hoor ik ouders regelmatig zeggen: ”Dan moet hij zijn neus maar eens stoten”. Bij sommigen zal dat zo zijn, ze concluderen dat ze te weinig hebben gedaan, ervaren de consequenties van hun gedrag en leren ervan; het brengt ze uiteindelijk dichter bij het leven dat ze willen leiden. Maar het kan ook zijn dat hij geen idee heeft hoe hij het werk moet aanpakken, het niet lukt om zijn aandacht te richten op wat er van hem gevraagd wordt, hij zich gekooid voelt en niet weet hoe hij kan uitbreken. Als je dan niks doet en hem zijn neus laat stoten, kan hij ook concluderen dat hij niet deugt en het opgeven. Om grip te krijgen is vriendelijke vastberaden sturing gewenst om te ontdekken Wat Werkt Wel.
Vraag je af of ‘neus stoten’ een kans is om consequenties te ervaren en te leren of dat je hem zijn neus laat stoten omdat je niet weet wat je moet doen om hem te steunen. Is dat laatste het geval, verdiep je dan in ondersteunend leidinggeven.
[Libelle]In de flexibele modus ben je niet gericht op het automatisch voorkomen van pijn en frustratie maar laat je hem ook niet dobberen. Je weegt af wat je kind verder brengt in zijn proces.
