Hoogbegaafdheid is meer dan een hoog IQ

Hoogbegaafdheid is meer dan alleen een hoge intelligentie; het is een manier van zijn.
Een manier van zijn die het beste getypeerd kan worden als “intens”.
Deze intense manier van zijn werkt in op allerlei aspecten van de persoonlijkheid en heeft gevolgen voor hoe iemand de wereld beleeft en ermee omgaat.

Niet beter of slechter, maar anders.

Op het cognitieve vlak zie je die intensiteit bijvoorbeeld terug in de snellere, complexere manier van denken, de leerhonger om de wereld te begrijpen en de manier waarop hoogbegaafden volledig kunnen opgaan in de onderwerpen van hun interesse.
Niet alleen op cognitief gebied, ook op het emotionele vlak zijn hoogbegaafden intens. Gedrevenheid, sterke emoties, hoge pieken en diepe dalen, behoren tot de natuurlijke aard van hoogbegaafden.

Intensiteit op zichzelf is niet slecht - het is de passie die mensen drijft - maar intensiteit kan wel problemen geven als deze niet goed begrepen wordt en er geen passende uitingsvorm wordt gevonden.
Zo mag je je wel heel boos voelen, maar je mag je niet heel agressief gedragen.
Het vergt dus extra inspanning om een goede manier van uiten te vinden die recht doet aan wat je voelt, maar acceptabel is voor de omgeving.

In de praktijk wordt intensiteit vaak niet herkend en in goede banen geleid, maar veroordeeld en de kop in gedrukt.
Dat werkt niet.
Er ontstaat een gistend, borrelend vat dat regelmatig ontploft.
Bij sommigen zijn de ontploffingen naar buiten gericht in de vorm van schreeuwen, huilen, driftbuien, dingen kapot maken enz.
Bij anderen is de ontploffing naar binnen gericht in de vorm van humeurigheid, depressie en/of angst.

Ouders en leerkrachten kunnen veel doen om kinderen te ondersteunen in hun zoektocht naar wie ze zijn, hen te helpen manieren te vinden om zichzelf te uiten en op een prettige, respectvolle manier met hun omgeving om te gaan.
Ieder mens heeft het nodig om zich verbonden te voelen en ertoe te doen.